عربی را فارسی ننویسیم

نمی دانم این داستان نوشتن تنوین های عربی به شکل فارسی دیگر از چه صیغه ایست. این که مثلا «واقعا» را «واقعن» بنویسیم.

اولین بار این نوع رسم الخط را من در وبلاگ پرستو دیدم (مثلا آخریش را دراینجا، لطفن = لطفا). این نکته در ذهنم بود تا اینکه در اولین جلسه کلاس آیین نگارشی که این ترم به شکل اختیاری گرفته ام از استاد پرسیدم. استاد هم که دکتر غلامحسین زاده نامی است و خود نوسینده کتابی به نام «آیین نگارش»، چاپ انتشارات سمت؛ با قاطعیت گفت که این کار غلط است و با هیچ صیغه ای جور در نمی آید.

ولی ظرف این دو روز این مساله را در دوجای دیگر هم دیدم. یکی در وبلاگ سهام الدین خان بورقانی (کاملا = کاملن، اکثرا = اکثرن، واقعن = واقعن) و این اخری در وبلاگ آرش خان غفوری ( واقعا = واقعن). از آنجا که این هر سه روزنامه نگارند حال دوباره به شک افتاده ام که نکند شاید این کارشان منطقی دارد. کاش یکیشان بیاید و دلیلش را بنویسد تا دست کم ما بدانیم کدام یک درست است کدام یک نادرست.

تکمله:

1. شرمنده. خودم هم نمی دانم چرا این در چند پست آخر گیر داده ام به این رفقای روزنامه نگار! خلاصه که ما کما فی السابق مخلصیم :)

2. یک نکته تکمیلی برای بحث بالا این است که تمام این کلمات عربی را می توان با کلمه های معادل فارسی اش جایگزین کرد. مثلا :

«...و اکثرن مشغول گپ زدن با یکدیگر بودند .... = و بیشتر آنها مشغول گپ زدن با یکدیگر بودند » و نظایر این. با رعایت این مساله گمان کنم که اصلا لازم نباشد که خود را مقید بدانیم که این دسته از کلمات عربی تنوین دار را به شکل معربشان بنویسیم با با رسم الخط فارسی.