اااااااااااه، حقیقتا دهنم صاف شد تا بتوانم این چهار تا عکس مطلب قبل را در عرض ستون این صفحه جا بدهم. آخه هر چی عرض عکس ها را کوچک می کردم باز هم از این ستون می زد بیرون و تمام قیافه صفحه را به هم می ریخت.

گمان کنم اگر وبلاگ را بتوان به مثابه خانه شخصی خودمان فرض کنیم باید گفت که وبلاگ من چیزی تو مایه های یک آپارتمان شیک و جمع و جور است که البته انباری هم ندارد ولی مثلا مال بهمن چیزی مثل یک خانه درندشت با یک حیاط درندشت تر است که راحت می شود در آن تخت گذاشت و دور حوضش هم عصر ها نشست و چایی خورد. جایی که انباریش گمانم به اندازه هال و پذیرایی وبلاگ من باشد...
خلاصه که «عرض ستون» وبلاگش کلی حال می دهد برای گذاشتن عکس های عریض!!!