هر کس به جز هاشمی

این چند روز را تهران نبودم. خیر سرم مثلا رفته بودم مسافرت.
منتها طبق معمول تمام فکر و ذکرم را انتخابات پر کرد. خصوصا با وضعی که در شهرستان ها می دیدی مخت سوت می کشید.خلاصه بگویم. وضع معین در شهرستان ها افتضاح است. از آن طرف هاشمی که یکی در میان هم می گوید وضع مالی اش خراب است در هر در و داهاتی پوستر 50*70 چسبانده. شاید باورتان نشود. می روی بالای کوه. پیاده رویش فقط 45 دقیقه طول می کشد و در تنها بفالی آن بالا عکس حاج آقاست که در کنار تبلیغ نوشابه «فلان کولا» جا گرفته.
نتیجتا این روز ها و لحظات همه اش به فکر اینم که چه باید کرد. آن هم در این ده روز که عملا هیچ است.

در واقع مساله اساسی برای من از این به بعد این است که هاشمی رای نیاورد. این که قالیباف یا معین رای بیاورند مساله ثانویه است.
و دیگر اینکه می خواهم از توی خواننده این وبلاگ دو «التماس» بکنم:

1. حتما رای بده. کار از رای ندادن به خاطر مخالفت با جمهوری اسلامی گذشته. خودت هم می دانی که در بد ترین شرایط هم مردم پای صندوق می آیند. تو بگذار به حساب نفهمیشان. خوب نفهمند دیگر. ولی می آیند. پس نتیجه ای که تو با رای ندادنت دنبال می کنی عملا به دست نمی آید. در مقابل کابوسی مثل هاشمی رفسنجانی است که می آید و می بایست حکما چهار یا هشت سال دیگر اقتصاد و فرهنگ و علم و سیاست و اخلاق و تمام دار و ندار این ملک و ملت را به دست امثال میرسلیم و محمد خان و هاشمی گلپایگانی و صد ها بد تر از اینان بسپرد. کمی به خاطراتت رجوع کن. یادت بیاید سال 70-76 و حتی قبل تر را.

برادر من، آبجی. اصلا گو ببینم، تو دلت چه می خواهد؟ از چه چیز دلت پر است که نمی خواهی رای بدهی؟ اهل سیاستی؟ می خواهی با خیال راحت سینما بروی؟ می خواهی بروی یک دل سیر پای بحث روشنفکری بنشینی و کسی به تو گیر ندهد؟ می خواهی با دوست دختر یا دوست پسرت راحت بروی قدم بزنی و کسی مزاحمت نشود؟ یا اصلا هیچ کدام، گرفتار رزق روزانه ات هستی و یک تومان بالا و پایین رفتن دلار بیچاره ات می کند. خوب، یادت بیاید که تو همه این ها را یک بار تجربه کرده ای. مگر هشت سال چقدر زمان است که تو فراموش کرده ای که در فاصله سال های 70 تا 76 چه بلا های بر سر تو و کشورت امده. خواهش می کنم کمی فکر کن. باید رفت و رای داد.

2. دوست من، بگذار التماس کنم که به هر کس می خواهی رای بده به جز هاشمی. اصلا شعار من این است: «هر کس به جز هاشمی». و برای این شعار دست به هر کاری هم خواهم زد. هر چند این را هم باید بگویم که من قطعا به معین رای خواهم داد. ولی این مهم نیست. شما بروید به لاریجانی رای بدهید یا اصلا احمدی نژاد، ولی لطفا به هاشمی رای ندهید.

شرمنده. کافی است کمی دغدغه آینده خودت و کشورت داشته باشی و در خیابان های این روزها قدم بزنی و اقدامات و حرکات ستاد هاشمی را هم از دور و نزدیک ببینی و بشنوی. باور کنید که آن وقت است که مثل من به التماس می افتید. حال من امروز به التماس افتاده ام. شما را نمی دانم. شاید چهار سال دیگر به التماس بیفتید. که البته به این بستگی دارد که کابوس هاشمی تعبیر شود یا نه.